Język rumuński

Język rumuński (dakorumuński, limba română) jest językiem romańskim należącym do rodziny języków indoeuropejskich. Podobnie jak i pozostałe języki romańskie (hiszpański, włoski, francuski, portugalski i kataloński) język rumuński wywodzi się z łaciny - języka starożytnego Rzymu, który już w czasach Imperium zaczął się zmieniać i różnicować pod wpływem języków używanych przez ludność zamieszkującą różne prowincje Imperium. Ze względu na bliskie sąsiedztwo języków słowiańskich do rumuńskiego przeniknęło wiele słowiańskich zapożyczeń. Obecnie, po przeprowadzonym pod koniec XIX wieku procesie reromanizacji, polegającym na zastępowaniu słów pochodzenia nieromańskiego wyrazami zaczerpniętymi z innych języków romańskich, przede wszystkim francuskiego i włoskiego, słowiańskie zapożyczenia stanowią 14% zasobu słów rumuńskiego języka standardowego. Do zapisu języka rumuńskiego stosuje się alfabet łaciński. Zastąpił on stosowaną do 1860 cyrylicę. W Mołdawii cyrylica została ponownie wprowadzona po jej przyłączeniu do ZSRR i obowiązywała do 1989 roku. Około 26 mln osób posługuje się językiem rumuńskim jako ojczystym. Poza Rumunią i Mołdawią użytkownicy języka rumuńskiego mieszkają w Izraelu, w Serbii i Czarnogórze oraz na Ukrainie; a mniejsze skupiska w Australii, Azerbejdżanie, Kanadzie, na Węgrzech, w Kazachstanie, Rosji i w USA. Język rumuński jest językiem urzędowym w Rumuni, Mołdawii (oficjalna nazwa: język mołdawski), Wojwodiny (Serbia) oraz na górze Athos w Grecji. Rumuński jest jednym z urzędowych języków Unii Europejskiej oraz Unii Łacińskiej Jest także uznanym językiem mniejszości rumuńskiej na Ukrainie.

Język używany w krajach: Rumunia