Język niemiecki

Język niemiecki (niem.: Deutsch) jest językiem zachodniogermańskim (spokrewnionym z językiem angielskim i holenderskim) pochodzenia indoeuropejskiego. W rzeczywistości język niemiecki obejmuje cała grupę języków zachodniogermańskich. Różnice pomiędzy nimi mogą być tak duże jak np. różnica miedzy językiem polskim a serbsko-chorwackim. Standardowy język niemiecki (Standard Hochdeutsch) oparty jest na języku Biblii Marcina Lutra używanym w Górnej Saksonii i Turyngii. Ok. 105 milionów ludzi uważa niemiecki za swój język ojczysty. Ok. 80 milionów posługuje się niemieckim jako językiem obcym. Niemiecki jest oficjalnym i roboczym językiem Unii Europejskiej i trzecim najchętniej poznawanym językiem obcym. Język niemiecki jako język urzędowy: Austria (89% mieszkańców); włoska prowincja Trydent Górna Adyga; Niemcy (95% mieszkańców); Lichtenstein; Luksemburg (język luksemburski); Szwajcaria (65% mieszkańców); Belgia (we wschodnich kantonach); Namibia (język narodowy, oficjalny w latach 1984-1990); Polska (język urzędowy i pomocniczy w 22 gminach woj. opolskiego); słowacki region Krahule/Blaufuss (urzędowy gminny obok słowackiego); Watykan (oficjalny język gwardii szwajcarskiej) Ze względu na dosyć dużą diasporę niemiecką na świecie język niemiecki używany jest również w krajach, gdzie nie posiada statusu oficjalnego: Czechy, Francja (francuska Alzacja); Holandia, Hiszpania, Rosja, Rumunia, Węgry, Wielka Brytania, Kazachstan, Izrael, Kanada, Stany Zjednoczone, Argentyna, Brazylia, Chile, Meksyk, Paragwaj, Australia, Republika Południowej Afryki.

Język używany w krajach: Austria, Szwajcaria, Niemcy, Lichtenstein, Luksemburg